calal calalov 
Dua sözünün mənası, çağırmaq, səslənmək, istəmək, yardım tələb etmək mənalarına gəlir. Dinimizde ise dua, Allahın ucalığı qarşısında qulun öz acizliyini etiraf etmesi, sevgi, təzim duyguları içinde lütuf dilemesi ifade edir.
Dua, Allahu təala qarşısında aciz olan insanoğlunun Allah ile qurduğu körpüdür. Bu səbəplə insan, tarixin heç bir dönəmində duadan uzaq qalmamıştır. Dua eyni zamanda zikirdir, ibadettir. Peyğəmbər əfəndimiz (səv): “Dua ibadetin özüdür” buyurmuştur.
Başımız darda ikən duaya sarıldığımız kimi nemətə qovuşunca da, sağlıq və rahat hallarımızda da ibadet və duaya sarılmalıyıq. Rəbbimizi hər zaman xatırlamağımız qulluğumuzun gərəyidir. Bunun üçündür ki quranda: “Duanız olmasa Rəbbim sizə nə deyə dəyər versin?” buyrulmaqtadır. Yenə bir çox ayəttə canlı cansız bütün varlıqların Allahı zikr etdiyi bildirilmiştir. İnsandakı dini temayül Allaha yöneliş de fıtridir yəni yaradılışında vardır.
Dua edərkən mümkün mərtəbə qibləyə yönəlmək , əlləri səmaya qaldırılmaq, duanın ədəbindəndir. Oruclu ikən, fərz namazlardan sonra, mübarek gün və gecələrdə, səhər vaxtlarında dua etmənin fəziləti böyükdür.
Dua edərkən ata-ana, qohum-qardaş, vətən-millət, şəhitlərimiz, gazılarımız əsla unudulmamalıdır. Bizim başqalarına etdiyimiz dua daha tez qəbul olar. Hz. Ömər (ra) anladır: Peygamberimizden ümrə üçün icazə istədim. Mənə icazə verdi və: “qardaşım bizi də duada unutma, bizi də duana ortaq elə” buyurdu. Ömer (ra) buyurur: “Rasulullahın bu sözünə dünyanı versələr dəyişməzdim”.
Dua, insanda iradi bir canlanmaya yol açaraq onun sıxıntısını ortadan qaldırır. Yaddan çıxarmamaq lazımdır ki, Ruhun da beden kimi bir çox ehtiyacları vardır. Dua ile ən gizli, en məhrəm duygularımızı dilə gətirər, içimizi boşaldar, ümidimizi qüvvətləndirər , qorxularımızı yumuşaltmış olarıq.
Tarix boyunca duanın bədənsəl ruhsal xəstaliklər üzerinde çox böyük tesiri olduğu bilinməkdədir. Bir çox din psixoloqları, duanın mükəmməl bir müalicə vasitəsi olduğunu bildirmişlərdir..