Cənnətə aparan əməllər

Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz cənnəti qazandıran bir qisim saleh əməlləri belə xəbər vermişdir.

“Allaha ortaq qoşmadan ölən cənnətə girər, Allaha şirk qoşaraq ölən də cəhənnəmi haq edər. “(Müslim, İman 151)

“Kim elm öyrənmək üçün yola çıxarsa, Allah Təala ona cənnət yolunu asanlaşdırar. Mələklər, elm öyrənənlərdən xoşlandıqları üçün onlara qanad açar. Göylərdə və yerdə olan varlıqlar, hətta sudakı balıqlar belə alimlərin bağışlanması üçün Allaha dua edərlər. Bir alimin yalnız ibadətlə məşğul olan bir kimsəyə olan üstünlüyü, on dördüncü gecədə ayın digər ulduzlara olan üstünlüyü kimidir. Alimlər peyğəmbərlərin mirasçılarıdır. Peyğəmbərlər qızıl gümüş deyil, yalnız elmi miras buraxmışlar. Bəli bu elm mirasına qsahib olan kimsə, çox böyük bir qismət qazanmış olur. “(Əbu Davud, Elm 1; Tirmizi, Elm 19)
“Şübhəsiz ki sözdə və işlə düzgünlük xeyirə və üstün yaxşılığa yönəldir. Yaxşılıq da cənnətə aparar. İnsan doğru söyləyə söyləyə Allah qatında siddiq (doğruçu) deyə yazılar. Yalançılıq, yoldan çıxmağa səbəb olar. Yoldan çıxmaq da cəhənnəmə aparar. İnsan yalançılığı adət edincə də Allah qatında çox yalançı (kəzzab) deyə yazılar. “(Buxari, Ədəb 69; Müslim, Birr 103-105)
“Allahdan qorxun. Beş vaxt namazınızı qılın. Ramazan orucunuzu tutun. Mallarınızın zəkatını verin. Böyüklərinizə itaət edin! (Bu halda) Rəbbinizin cənnətinə girərsiniz. “(Tirmizi, Cümə, 80)
“(Keçmiş) ümmətlər mənə göstərildi. Peyğəmbər gördüm, yanında üç-beş nəfərlik kiçik bir qrup var idi. Peyğəmbər gördüm, yanında bir iki adam var idi. Və peyğəmbər gördüm, yanında heç kimsə yox idi. Bu vaxt önümə böyük bir izdiham çıxdı. Öz ümmətim sandım. Mənə “Bunlar Musanın ümmətidir, sən üfüqə bax!” Dedilər. baxdım, (Çox) böyük bir qaraltı. “Bəli bunlar sənin ümmətindir. Aralarında hesabsız-əzabsız cənnətə girəcək yetmiş min adam var‘ dedilər.
Onlar cadu etməyən, etdirməyən, uğursuzluğa inanmayan və Rəbbinə güvənənlərdir.”(Buxari, Tibb 1, Rikak 50, Libas 18; Müslim, İman 374)
“Cənnətə girəcək bir qisim insanlar vardır ki, onların ürəkləri quş ürəyi kimi (dəqiq və təvəkkül üzrə)-dir.” (Müslim, Cənnət 27)
“Hirslənmə, sənə cənnət verilsin!” (Təbərani, Əvsat, III, 25)
Səbrin mükafatının ancaq cənnət olduğunu göstərən bu hadisə nə qədər ibrətlidir:
Abdullah bin Abbas -radıyallahu anhüma- bir gün Əta ibn Əbi Rebah’a:
“Sənə cənnətlik bir qadın göstərimmi?” Dedi. O:
“Bəli, göstər!” Deyincə İbn-i Abbas belə dedi:
“-Bu Qara qadın görürsənmi? Bax bu qadın, Fəxri-Kainat Əfəndimiz (səv)-in yanına gəldi və:
«-Məni Sara xəstəliyi tutur və üstüm başım açılır. Yaxşılaşmaq üçün Allaha dua edər bilərsinizmi?»Dedi.
Allah Rəsulu -səllallahu əleyhi və səlləm-:
«Əgər səbr edərsənsə, sənə cənnət vardır. Amma yenə də sən istəsən, şəfa verməsi üçün Allaha dua edərəm.»Buyurdu.
Qadın da:
«-Xəstəliyimə səbr edərəm. Ancaq sara tutduğu zaman üstümün başımın açılmaması üçün dua buyurun.»Dedi. Rəsulullah -səllallahu əleyhi və səlləm- də onun üçün Allaha dua etdi. “(Buxari, Merdan, 6; Müslim, Birr, 54)
Bəli, bu hadisə başa gələn bəlalara qarşı səbrli olmağın Uca Allahın yanında nə qədər qiymətli olduğunu göstərir.
Rəbiə bin Kəb -radiyallahu anh- belə nəql edir:
“Rəsuli Əkrəm Əfəndimizin qapısında gecələyər, ona dəstəmaz suyunu hazırlayar, ehtiyacı olan şeyləri gətirərdim. Gecə bir müddət: «Səmiallahu li-mən həmidəh», bir müddət də: «Əlhamdü lilləhi Rabbi’l-aləmin» dediyini deyərdi. (İbn-i Sad, IV, 313)
Bir gün Allah Rəsulu (səv):
«Məndən istədiyini istə!» Buyurdu. Mən də:
«-Cənnətdə Səninlə birlikdə olmağı istəyirəm.» Dedim. Əfəndimiz:
«-Başka Bir şey istəsən olmaz mı?» Buyurdu. Mən:
«-Diləyim ancaq budur!» Dedim. Bunun üzərinə Allah Rəsulu (səv):
«Elə isə çox səcdə edərək özün üçün mənə kömək et!» Buyurdu. “(Müslim, Salat, 226)
Səvbân radıyallahu anhdan “insanı cənnətə aparacaq bir əməl söyləməsi” istənmiş və bu istək üç dəfə təkrarlanmış, bunun üzərinə Hz. Sevbân bu hədisi rəvayət etmişdir:
“Çox səcdə etməklə məşğul ol! Çünki sənin Allah üçün etdiyin hər səcdə qarşılığında Allah səni bir dərəcə yüksəldər və bir səhvini silər. “(Müslim, Salat 225. Ayrıca bk. Əbu Davud, Tatavvu ’22; Tirmizi, Salat 169; Nəsai, TƏTBİQ 80, 89)
Səcdədən məqsəd, ümumiyyətlə namazdır. O halda cənnətə girərək orada Allahın Habibinə qonşu olmaq istəyənlər, bol bol namaz qılmalıdır. Haqqa yaxınlıq anları olan səcdələri artırmalıdırlar. Çünki Həzrəti Peyğəmbər -səllallahu əleyhi və səlləm-in cənnətdəki mövqeyi, peyğəmbərlərdən də yüksəkdə olan, uca bir zirvədir. Hədis-i şərifdən aydın olduğu kimi, Əfəndimizə cənnətdə yaxın ola bilmək üçün, Onun sünnətlərini yerinə yetirmək və xüsusilə xüşu içində çox namaz qılmaq lazımdır.
Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Kim səhər axşam məscidə gedər gələrsə, hər gedib gəlişində Allah Təala o kimsəyə cənnətdə ruzi hazırlayar.” (Buxari, Azan 37; Müslim, Məsacid 285)
“Müsəlman bir kimsə, fərzlərin xaricində nafilə olaraq hər gün Allah rizası üçün on iki rükət namaz qılarsa, Allah Təala ona cənnətdə bir köşk inşa edər” və ya “Ona cənnətdə bir köşk  tikilər.” (Müslim, Müsafirin 103. Ayrıca bk. Əbu Davud, Tatavvu 1; Tirmizi, Salat 189; Nəsai, Qıyamul-leyl 66, 67)
Bir nəfər Peyğəmbər sallallahu aleyhi və səlləmə:
-Məni Cənnətə aparacaq bir əməl söylə! dedi. Rəsuli Əkrəm də:
“-Allaha ibadət edər, Ona heç bir şeyi ortaq qoşmazsan. Namazı qıl, zəkat ver və qohumlarını himayədarlıq et!” Buyurdu. (Buxari, Zəkat 1, Ədəb 10; Müslim, İman 12, 14. Ayrıca bax. Nəsai, Salat 10)
Bədəvinin biri Nəbi sallallahu aleyhi və səlləmin yanına gəldi və:
-Ey Allahın Elçisi! Mənə işlədiyim halda cənnətə girəcəyəm bir əməl söylə, dedi. Rəsuli Əkrəm:
“-Allaha, Heç bir şeyi ortaq qoşmadan ibadət edərsən, Fərz olan namazları qılarsan, Yenə fərz olan zəkatı verərsən və ramazan orucunu tutarsan cənnətə girərsən” buyurdu. Bədəvi:
-Canım Qüdrət əlində olan Allaha and içirəm ki, bu dediklərinə heç bir şey əlavə etmərəm, dedi.
Adam dönüb gedincə Peyğəmbər əleyhissalam:
“-Cənnətlik birini görmək kimi xoşbəxt edirsə, bu adama baxsın!” Buyurdu. (Buxari, Zəkat 1; Müslim, İman 15, Fezailü’s-səhabə 150. Ayrıca bk. İbni Macə, Yuxu 10)
Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Ümrə ibadəti, daha sonrakı bir ümrəyə qədər işlənəcək günahlara kəffarədir. Qəbul olunan həccin qarşılığı isə, ancaq cənnətdir.”(Buxari, Ümrə 1; Müslim, Həcc 437)
Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Bir kimsə« Subhanallahi və bi-hamdihi: Mən Allahı Uluhiyyət mövqesinə yaraşmayan sifətlərdən tənzih edər və Ona həmd edirəm» desə, cənnətdə onun üçün bir xurma ağacı əkilər.” (Tirmizi, Dəavat 60)
Əbu Musa radıyallahu ənh belə dedi:
Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm mənə xitabən
“Cənnət xəzinələrindən bir xəzinəni sənə verimmi?” Buyurdu. Mən də:
-Bəli, Ya Rəsulullah, bildir, dedim. Belə buyurdu:
“-La havlə vəla qüvvətə illa billah: Günahdan qaçacaq güc, ibadət edəcək qüvvət ancaq Allahın köməyiylə qazanılar.”
Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Müsəlmanları narahat edən yol üstündəki bir ağacı kəsən bir adamı cənnət nemətləri içində üzən gördüm.” (Müslim, Birr 129)
“Adamın biri, yol üzərində bir ağac budağı gördü və ‘Allaha and olsun ki, bunu müsəlmanları narahat etməməsi üçün buradan qaldıracağam’ dedi (qaldırdı və) buna görə cənnətə göndərildi.” (Müslim, Birr 128)
“Bir adam yolda gedərkən yol üzərindəki bir tikanı yoldan uzaqlaşdırdı. Bu səbəblə Allah ondan razı oldu və onu bağışladı. “(Buxari, Azan 32, Mezalim 28; Müslim, Birr 127, Abadlığa 164)
Rəsulullah Əfəndimiz (s.a.v):
“İsəməyənlər xaricində, ümmətimin hamısı cənnətə girər” buyurdu. Bunun üzərinə:
-Ey Allahın elçisi, cənnətə girməyi kim istəməz ki? deyildi. Peyğəmbər Əfəndimiz:
“-Mənə itaət edənlər cənnətə girər, mənə qarşı gələnlər Cənnəti istəməmiş deməkdir” buyurdu. (Buxari, İtisam 2)
Allah Rəsulu (s.a.v) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Sizə cənnətlikləri bildirimmi? Onlar həm zəif olduqları həm də xalq tərəfindən zəif görüldükləri üçün kimsənin əhəmiyyət vermədiyi və lakin belə olacaq deyə and etsələr, istəklərini Allahın reallaşdıracağı kəslərdir.
Sizə cəhənnəmliklərin kimlər olduğunu söyləyimmi? Qatı qəlbli, kobud, xəsis və kibirlənərək gəzən qürurlu kəslərdir. “(Buxari, Eymân 9, Təfsir, 68/1, Ədəb 61; Müslim, Cənnət 47)
Rəsulullah Əfəndimiz (s.a.v):
“Mən və yetimi himayə edən kimsə cənnətdə beləcə birlikdə olacağıq” buyurdu və işarə barmağıyla orta barmağını, aralarını az aralayaraq, göstərdi. (Buxari, Talaq 25, Ədəb 24)
“Bir kimsə, müsəlmanların arasında olan bir yetimi himayə edərək yedirib içirmək üzrə evinə apararsa, əffedilməyəcək bir cinayət işləmədiyi təqdirdə, Allah Təala onu mütləq cənnətə qoyar.” (Tirmizi, Birr 14)
“Hər kim üç qız uşağını himayə edib böyüdər, gözəlcə tərbiyə edər, evləndirər və onlara lütf və yaxşılıqlarını davam etdirərsə, o kimsə Cənnətlikdir.” (Əbu Davud, Ədəb 121; Əhməd, III, 97)
Allah Rəsulu (səv) Əfəndimiz belə buyurmuşdur:
“Ərini məmnun edərək ölən qadın Cənnətlikdir.” (Tirmizi, Radâ` 10)
“Ana və ata, cənnətə ən ortadakı qapıdan girməyə səbəb olur.” (Tirmizi, Birr 3. Ayrıca bk. İbni Macə, Talaq 36)
Rəsulullah Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Bir insan, bir xəstənin halını əhvalını soruşmağa gedər və ya Allah üçün sevdiyi bir adamı ziyarət edərsə, ona bir mələk belə səslənir:
Sən necə də xoşbəxtsən! Gözəl bir səfər etdin. Özünə cənnətdə sığınacaq hazırladın! “(Tirmizi, Birr 64. Ayrıca bax. İbni Macə, Cənaiz 2)
“Bir müsəlman, xəstə olan bir müsəlman qardaşını səhər ziyarətə gedərsə, yetmiş min mələk axşama qədər ona rəhmət oxuyur. Əgər axşam ziyarət edərsə, yetmiş min mələk onun üçün səhərə qədər istiğfar edər. Və o adam üçün cənnətdə toplanmış meyvələr də vardır. “(Tirmizi, Cənaiz 2. Ayrıca bk. Əbu Davud, Cənaiz 3; İbni Macə, Cənaiz 2)
Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu:
“Bir müsəlman, xəstə bir müsəlman qardaşını ziyarətə getdiyində, qayıdana qədər cənnət hurfəsi içindədir.”
-Ey Allahın elçisi, cənnət hurfəsi nədir? dedilər. Rəsuli-Əkrəm;
“Cənnət yemişidir,” buyurdu. (Müslim, Birr 40-42. Ayrıca bk. Tirmizi, Cənaiz 2)
Rəsulullah Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Canım qüdrət əlində olan Allaha and içirəm ki, sizlər iman etmədikcə cənnətə girə bilməzsiniz. Bir-birinizi sevmədikcə də iman etmiş olmazsınız. Etdiyiniz təqdirdə bir-birinizi sevəcəyiniz bir şey söyləyim mi? Aranızda salamı yayın!”(Müslim, İman 93-94)
“Bir kimsə cəhənnəmdən xilas olub cənnətə girməyi istəyirsə, Allaha və axirət gününə iman etmiş olaraq ölməlidir. Özünə edilməsini istədiyi şeyləri o da başqalarına etməlidir. “(Müslim, Abadlığa 46. Ayrıca bax. Nəsai, Beyət 25; İbni Macə, Fiten 9)
“Ey insanlar! Salamı yayın, yemək yedirin, əqrabalarınızla əlaqənizi və onlara köməyinizi davam ettirin. İnsanlar yatarkən siz namaz qılın. Bu sayədə salamatlıqla cənnətə girərsiniz “(Tirmizi, Qiyamət 42. Ayrıca bax. İbni Macə, İqamət 174, Ətimə 1)
Sevban radıyallahu ənh belə dedi:
Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm:
“-Kim Mənə, insanlardan heç bir şey dilənməyəcəyinə dair söz versə, mən də ona cənnətə girməyə zəmanət verərəm” buyurdu. bunun üzərinə
-Mən Söz verirəm, dedim.
Ravi deyir ki, Sevban heç kimdən heç bir şey istəmirdi. (Əbu Dûvûd, Zəkat 27. Ayrıca bax. Tirmizi, Zühd 61)
Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləmə:
-İnsanları Cənnətə ən çox aparacaq şey nədir? deyə soruşuldu.
Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm:
“-Allaha Hörmət (təqva) və gözəl əxlaqdır” buyurdu.
-İnsanları Cəhənnəmə ən çox aparacaq şey nədir? deyə soruşulunca da:
“-Ağız Və cinsiyyət uzvudur” buyurdu. (Tirmizi, Birr 62. Ayrıca bax. İbni Macə, Zühd 29)
Yenə Rəsulullah Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Kim mənə iki çənəsi arasındakı (dili) ilə iki qıçı arasındakı (cinsiyyət) üzvünü qoruma sözü versə, mən də ona cənnət sözü verərəm.” (Buxari, Riqaq 23. Ayrıca bax. Tirmizi, Zühd 61)
Allah Rəsulu Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Haqlı belə olsa mübahisə etməyən kimsəyə cənnətin kənarında bir köşk veriləcəyinə mən cavabdehəm.
Zarafatdan belə olsa yalan danışmayan kimsəyə cənnətin ortasında bir köşk veriləcəyinə zaminəm.
Yaxşı xasiyyətli kimsəyə də cənnətin ən yüksək yerində bir köşk veriləcəyinə zaminəm.”(Əbu Davud, Ədəb 7. Ayrıca bk. Tirmizi, Birr 58; İbni Macə, Müqəddimə 7)
Allah Rəsulu Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Cənnətliklər üç qrupdur. Bunlar:
Adil və müvəffəqiyyətli dövlət başçısı, yaxınlarına və müsəlmanlara qarşı mərhəmətli və kövrək ürəkli olan adam,
külfəti çox olduğu halda haram qazancdan çəkinib kimsədən bir şey istəməyən adamdır.” (Müslim, Cənnət 63)
Bir adam:
-Mən bu, “qul huvəllahu ahad” yəni “İxlas” surəsini sevirəm, dedi. Peyğəmbərimiz:
“Şübhəsiz ki, onun sevgisi səni cənnətə qoyar” buyurdu. (Buxari, Azan 106. Ayrıca bk. Tirmizî, Fəzailül-Quran 11)
Rəsulullah Əfəndimiz (səv) belə buyurmuşdur:
“Sizdən biriniz gözəlcə dəstəmaz alar sonra da: Əşhədu ən la ilahə illallahü vahdəhu lə şərikə ləh. Və əşhədu ənnə Muhammədən əbduhu və rasuluh, desə, o kimsəyə cənnətin səkkiz qapısı açılar. O da istədiyi qapıdan girər.” (Müslim, Təharət 17)
Bir gün Allah Rəsulu (s.a.v) səhabədən yanında olanlara:
“-Aranızda bu gün kim oruçludur?” Deyə soruşdu.
Hz. Əbu Bəkir:
“-Mən Orucluyam, ya Rəsulallah” dedi.
Əfəndimiz (s.a.v):
“-Bu Gün kim bir cənazə namazına iştirak etdi?” Buyurdu.
Hz. Əbu Bəkir:
“-Mən, Ya Rəsulullah” dedi.
Peyğəmbərimiz:
“-Bu Gün kim bir yoxsul doyurdu?” Deyə soruşdu.
Hz. Əbu Bəkir:
“-Mən, Ya Rəsulullah” dedi.
Fəxri-Kainat (s.a.v):
“-Bu Gün bir xəstə ziyarətinə gedəniniz var mı?” Deyə soruşdu.
Yenə Əbu Bəkir (r.ə):
“-Mən, Ey Allahın Rəsulu” dedi.
Bunun üzərinə Allah Rəsulu (s.a.v) belə buyurdu:
“-Kim Bu saleh əməlləri bir araya gətirsə o mütləq cənnətə girər.” (Müslim, Fəzailu-səhabə, 12)
Rəsulullah Əfəndimiz (s.a.v) belə buyurmuşdur:
“Mömin, cənnətə girənə qədər heç bir xeyirə/elmə doymaz.” (Tirmizi, Elm 19)
Rəsulullah Əfəndimiz (s.a.v) belə buyurmuşdur:
“Kimin son sözü,” Allahdan başqa ilah yoxdur “(Lə iləhə illəllah) cümləsi olsa, o adam cənnətə girər.” (Əbu Davud, Cənaiz 20; Hakim, əl-Müstədrək, I, 351)
Cənabi-Haqq cümləmizi Cəhənnəmdən azad edib Cənnətinə nail etsin! Çünki qulun hər daim Allahdan Cənnəti istəməsi və Cəhənnəmdən də Ona sığınması lazımdır.
Necə ki, Həzrət-i Ömər (r.a.);
“Özlərinə Kitab verdiyimiz möminlər, onu necə tilavət etmək lazımsa elə tilavət edirlər.” (Bəqərə 121) ayəsini belə təfsir etmişdir:

“Cənnətin zikr edildiyi ayələri oxuyanda Allahdan Cənnəti istər, Cəhənnəmdən bəhs edilən ayələr gəlincə də Cəhənnəmdən Allaha sığınırlar.” (İbn-i Əbi Xatim, Təfsir, I, 218; Əli əl-Müttəqi, Kənz, II , 357/4230)

Mənbə:islamveihsan.com