Müşfiq Xəlilov 
Daim düşüncəli idi.
Susmağı danışmağından uzun çəkərdi.
Lazımsız yerə danışmazdı.
Danışarkən nə həddindən artıq, nə də əksik söz işlədərdi.
Dünya işləri üçün heç özündən çıxmazdı.
Öz mənafeyi üçün əsla hirslənməz və qisas almazdı.
Pis söz söyləməzdi.
Bağışlamaqda səmimi idi, intiqam almazdı.
Düşmənlərini sadəcə bağışlamqla kifayətlənməz, onlara şərəf ve dəyər də verərdi.
Özünü 3 şeydən məhrum etmişdi:
1.Kimsə ilə münaqişə etməzdi.
2.Çox danışmazdı.
3.Boş şeylərlə məşqul olmazdı.
Ümüd edəni ümüdsüzlüyə salmazdı.
Heç kimi nə üzünə qarşı, nə də arxasınca qınamaz qüsurlarını deməzdi.
Xoşuna gəlməyən bir şey haqqında susardı.
Heç kimin qüsurunu araşdırmazdı.
Heç kimsə haqqında xeyirli olmayan söz söyləməzdi.
Yanında en son danışanı birinci danışan kimi dikqqətlə dinləyərdi.
Həmişə ciddi və təmkinli idi.
Danışarkən ətrafındakıların diqqətini cəlb edərdi.
Sözləri parıldayan inci dənələri kimi xoş və aydın idi.
Yeriyərkən ayaqlarını yerdən nizamla qaldırar, sağa-sola yellənməzdi.
Addımlarını geniş atar, yüksək bir yerdən enirmiş kimi önə doğru əyilərdi.
Təmkin və rahat yeriyərdi.
Qapısına gəlib kömək istəyəni boş qaytarmazdı.
Dostlarına belə deyərdi: “Dünyada qərib yolçu kimi ol!”
Hər zaman hüzünlü, lakin təbəssümlü bir halda dayanardı.
Adət üzrə işlədilən heç bir pis sözü dilinə gətirməzdi.
Sıxıntılı anlarında kobudlaşmaz, qışqırmazdı.
Kasıblarla birlikdə yeyərdi və onlardan ayrı oturmazdı.
Sadə paltar geyinər özünü göstərməkdən xoşu gəlməzdi.
Danışarkən üzünü başqa tərəfə çevirməzdi.
Olduğu məclisdə xüsusi bir yer seçməzdi.
Səhərlər evindən çıxarkən belə deyərdi:
-Allahım, doğru yoldan çıxmaqdan və çıxardılmaqdan, aldanmaqdan və aldadılmaqdan, haqsızlıq etməkdən və haqsızlığa uğramaqdan, hörmətsizlik etməkdən və hörmətsizlik görməkdən Sənə sığınıram!
Bu, o idi – Allahdan başqa yer əhlindən heç kimi özünə dost tutmayan Allahın qulu və rəsulu Muhamməd (səllallahu aleyhi və səlləm)!
Bəz sizin necə, belə bir dostunuz oldumu?
Azərislam