Tərlan Lətifov 
“Kaş ki, aclıq da yoluxucu olsaydı” dedi yeniyetmə.
Dünya tikan üstündədir. Bu gözəl bir şeydir. Heç kimsə xəstələnməsin, ölməsin deyə.
Amma üzərlərinə kimyəvi bomba yağan, cəsədləri sahillərdən toplanan, qumda oynayarkən mərmilərə tuş gələn uşaqlar, qadınlar və günahsız insanlar üçün də tikan üstündə olmadıqca ədalətli bir yer olmayacaq dünya. Ədalət olmayınca da sakinlik tapmayacaq.
Ölmək istədiklərini söyləyən balaca uşaqlar var, qəlpələrin parçaladığı bədənindəki ağrılara tab gətirərək. “Nə üçün” soruşan jurnalistdə “Niyə ölmək istəyirsən?” “Cənnətə gedib qarnımı doydurmaq üçün” cavabını verən uşaqlar.
Kaş ki aclıq yoluxucu olsaydı …
O zaman bəlkə anlayardı, yediyindən çoxunu zibil qutusuna atanlar acların halından.
Bəlkə başa düşərdilər, minimum əmək haqqının iki qatını bir öynə üçün xərcləyənlər. Çox görməzdi verdiyini. “Qənaəti bilsin, xərcləməyi bilsin, ” deməzdi bəlkə
Kaş ki yoluxucu olsaydı aclıq …
Hər gün evinin qabağındakı zibil qutularını qarışdırıb faydalı şeylər axtaran əlləri, üzləri qap-qara amma ürəyi tərtəmiz uşaqların hallarından anlayardı bəlkə, çox yeyib yağ bağladığı üçün zəifləmə salonlarına milyonları xərcləyənlər.
Kaş ki, aclıq yoluxucu olsaydı …
O zaman basdığı bir düymə ilə cəsədlərini parçaladığı şikəst qalan, yaxınları ölən insanların acısını bəlkə anlayardılar savaş baronları.
Kaş ki, yoxsulluq da yoluxucu olsaydı …
Məktəbə gedən uşaqlarına xərclik verə bilməməyin nə demək olduğunu bəlkə başa düşərdilər.
milyon dollarlıq göydələnlərdə, milyon dollarlıq lüks maşınlara minib cənnət umanlar. Bəlkə anlayardıq, bəlkə də hərəkətə keçərdik , bəlkə rahatımız pozulardı heç olmazsa….
“Özü üçün istədiyini mömin qardaşı üçün də istəməyən həqiqi mömin olmaz” buyurmuşmuşdu Hz. Peyğəmbər (s.ə.s). İndiki vaxtda buna “empatiya” deyirlər.
Paylaşdıqca, bölüşdükcə, dərtləndikcə, sevincə və kədərə ortaq olduqca gözəlləşəcək dünya.
Əlbəttə axirət…