“Ey Rəbbimiz bizi müttəqilərə imam et!” Duası bir niyyət öndərliyidir. Öndərlik, niyyətdə qərarlılıqdır. Heç solmayan, və sarsılmayan bir niyyətlə meydana atılmaq niyyətinin işığını heç itirməmək, təzə qalan bir həyəcanla yaşamağı bacarmaq, hər cür qazanc ya da zərərdə geri dönüb ölçünü təkrar xatırlamaqdır.
Quranımızdaki ən diqqət çəkici dualardan biri də: “Rəbbimiz bizi müttəqilərə imam et!” Cümləsidir. Təqva üzrə yaşamaq, tikanlı bir yolda gedirmişcəsinə davamlı ehtiyatlı olmaqla bərabər, bir də bu səfərin öndəri, qabaqcılı olmaq görəsən necə bir səviyyədir? Aydındır ki müttəqilərə imam olmaq, əslində təqva sahibi olmaqdan başqa bir üfüqdür. Önlərinə düşüləcək insanlar hər hansı bir təbəqə deyil ki… Allahın yer üzündəki şahidləri olaraq xarakterizə edilmiş bu seçmə insanlar, yaxşılığı əmr etmək, pislikdən çəkindirməklə seçginləşmiş təqva sahibləridir. O halda təqva sahiblərinə öndərlik, Öndərlərin öndəri olmaq deməkdir. Təqva sahibi olmaq onsuz da çətin bir işdir. Bununla bərabər bütün bunları bacarmış insanların lideri olma bilmək, hər halda daha da çətin olmalıdır. Buna görə də Rəbbimiz bizdən bu cür bir liderliyi tələb etməmizi istəməkdədir, görəsən nə üçün?
“Ey Rəbbimiz bizi müttəqilərə imam et!…” Duası təqva liderliyinin tələb edilməsi lazım olan bir üfüq olduğunu göstərir. Üfüq həmişə tələb edilməlidir, ancaq bu da bilinməlidir ki bu məqam layiq olana lütfedilir. Yaxşı, bu lütfü davamlı istəmək və gündəmdə tutmaq nə mənaya gəlir? Əslində bu bir niyyət təlimidir. Təqva sahiblərinə öndərlik edə biləcək bir səviyyəyə, ancaq niyyətlə, amma davamlılığını və təzəliyini həmişə qoruması lazım olan bir niyyətlə çatılabilər. Öndərlik bu mənada, dildən və könüldən, “Rəbbimiz bizi müttəqilərə imam et!…” Duası ilə əksik edilməyəcək bir niyyət öndərliyidir. Liderlik, niyyətdə qərarlılıqdır.
Niyyət liderliyi, niyyətdə davamlılığı təmin edə bilmə müvəffəqiyyətidir. Niyyəti həmişə olması lazım olan nöqtədə tutmaq öz başına bir öncülükdür onsuz da. Niyyəti həmişə təzə saxlamaq asan deyil. Niyyəti həmişə olması lazım olduğu yerdə, yəni sirati-müstəqim üzrə tutmaq, ayrı bir həssaslıq tələb edir. Bu mənada təqva sahiblərinə liderlik, niyyətin həmişə olması lazım olduğu yerdə dayanmasına bir öncülüktür. Öndə olan, niyyətini heç pozmayandır. Öndə olan, niyyəti ən səhih, ən açıq olandır. Niyyət nə qədər səhihdirsə, öndə olmaq da o qədər dəqiq və mubahisəsizdir.
Zaman dəyişir, hallar dəyişər, imkanlar dəyişər, hər şey dəyişə bilər. Amma dəyişməməsi lazım olan insanın hara və nə üçün getdiyini bilməkdir. Bəli, niyyət bütün bunlara niyyət etməkdir. Niyyət dəyişməməli, həmişə eyni qalmalı, bir bayraq kimi nəsildən nəsilə intiqal etdirilməlidir. Dünya həyatının dəyişkənliyi, zamanın insanlar arasında dönüb-dolaşması, Hz. Adəmdən qiyamətin qopacağı ana qədər keçən/keçəcək zamanda nə üçün var olduğumuz/olacağımıza bağlı o şüuru yerindən oynatmamalıdır. Biz dünyaya qulluq etmək üçün gəldik. Rəbbimizi tanımaq, Onun yer üzündəki şahidləri ola bilmək məqsədi ilə endirildik. Onun et dediklərini etmək, etmə dediklərini etməmək üçün göndərilmişik. Bu niyyətlə yaşayır, bu niyyətlə ölərik. Bu niyyət, bizim həmişə bir-birimizə nəql etməmiz, xatırlatmağımız və tövsiyə etməyimiz lazım olan yeganə dayaq nöqtəmizdir. Bunu itirsək özümüzü, nəslimizi və gələcəyimizi itirərik. O dayaq nöqtəmizi diqqətlə mühafizə etmək, yəni niyətlərimizi olması lazım gərəkən yerdə tutmaqla mükəlləfik. Beləliklə! təqva sahiblərinə liderlik edənlər, niyyətlərini bütün hal və şərtlərdə doğru, təmiz və xalis tutabilənlərdir. Niyyət öndərləri, həyəcanlarını, hara və niyə getdiklərini heç itirməyən, bir digər ifadə ilə istiqamətlərindən çaşmayan və bu mənada digərlərinə nümunə olan bəxtiyarlardır.
Niyyət öndərliyi tarazlığı heç itirməmək, hər cür müvəffəqiyyət və nəaliyyətdə belə, dönüb ölçünü təkrar xatırlamaqdır. Başı önünə doğru Məkkəyə girərkən, “Əsas həyat axirət həyatıdır…” deyərək niyyəti təshih etməkdir.
Niyyət öndərliyi, sevginin, vəfanın olduğu nöqtədir. Atası müsəlman olduğunda “Bu əsnada atamın yerində sənin əminin olmasını, nə qədər istəyərdim Ya Rasulallah” deyə gözyaşlarına boğulmaqdır. “Mən, ailəm və malım sənin üçün deyilik mi?” deyə bilməkdir. Peyğəmbərimizin vəfatından dərhal sonra darmadağın olan səhabəni” Kim ki Məhəmmədə sitayiş edərsə bilsin ki O ölmüşdür. Kim ki, Allaha ibadət edərsə bilsin ki, Allah Hay, və lə-yəmuttur” deyərək səhabəni cəm edə bilməkdi.
Niyyət liderliyi, Uhud döyüşü günü, “öldürülsəm harada olacam?” Sualına aldığı “Cənnət” cavabından sonra əlindəki xurmaları atıb düşmənin içinə dalmaqdır ya da…
Niyyət liderliyi, atını belinə qədər dənizə sürüb, “bu dəniz olmasaydı, adını taa o taya qədər götürürdüm” deyə bir dayanıqlılıq iradəsi göstərməkdir. O dəniz keçildikdən sonra gəmiləri yandırıp, “Baxın arxada dəniz, önünüzdə düşmən” deyərək özünü və əsgərini bir ölüm-qalım mübarizəsinə soxmaqdır.
Niyyət liderliyi sadə bir paltarla girdiyi Qahirə küçələrində başı önünə doğru getmək, zəfərlərdən sonra gəldiyi paytaxta isə, “axşam olsun elə girək, fanilərin alqışları bizi məğlub etməsin” deyəcək qədər təvazökar ola bilməkdir.
Və ən əhəmiyyətlisi niyyət liderliyi, açdığı və getdiyi yolun arxadan gələnlər tərəfindən sahiplənməsinə, davam etdirilməsinə və izsiz bıraxılmamasına qarşı əməli bir duadır. “Ey Rəbbimiz bizi müttəqilərə imam et!…” Bürcündə yaşayanlar, yalnız həyatlarında deyil, həyatlarından sonra da izləri təqib ediləcək bir bərəkətin sahibi olanlardır.
Mənbə:gencdergisi.com