calal calalov 
Istəyirsən gəl beş dəqiqə ölümü düşünək…AZRAİL heç bir xəbər vermədən gəldi haqladı başının üstünü…
Düşün ki, heç hesabda olmayan, həmişə təxirə saldığın, ölüm; sənə gənc yaşda gəldi...
Qılmadığın namazlar, hər şey bir anda gözlərinin qarşısından keçdi.
Dünyada ağılından keçirdiyin xəyallar bir anda silindi beynindən. Sadəcə İslam üçün etmədiyin, xəfifə aldığın şeylər gəldi ağılına. Sorğu sual əsnasındakı vəziyyətin keçdi gözlərinin qarşısından…
Və azrail Çırpınışına baxmadan Ruhunu çəkməyə başladı barmaqlarının ucundan…
Nəfəs xırıltıların qorxunc bir şəkildə yüksəlməyə başladı...
Və artıq Ruhun bədənindən ayrıldı… Bədənində hərəkət qalmadı...
Evinə xəbər göndərdilər; uşağınız haqqın rəhmətinə qovuşdu deyə…
Səni aprıb sənə özəl bir nəfərlik otağa yerləşdirdilər...
Morqdasan…
Buz kimi bir məkanda…
Birazdan sevdiklərin başına yığılıb ağlayacaqlar…
Ağ kəfənin ən yaxının tərəfindən açılır…
Səni görən məyus olur…
Sənə can verə bilmirlər…
Sən morqda bir nəfərlik otaqda ikən boyuna görə kiçik yatağın (qəbrin) çoxdan hazırlanmışdır…
Ölümü heç düşünməmişdin ama, ölümə addım atdın heç ummadığın bir vaxtda…
Sən o gecəni tükləri ürpərdərək tikan tikan edən yerdə keçirərkən sənin isti yatağın evdəkilərə qorxu salacaq…
Rəhmətliyin yatağıydı deyəcəklər…
Sənin otağına baxıb qorxacaqlar…
Ən sevdiklərin belə qorxacaq səndən. Hərəkət etməyən bədənin onlara qorxu filmi kimi gələcək. Halbuki müdafiəsiz, özünü müdafiə edə bilməyən bir ət yığını olduğunu unudacaqlar… Ən sevdiyin, qucağına alaraq öpüb qoxladığın uşaqların belə yanına yanaşa bilməyəcək. Qorxacaqlar səndən …
Ölümün bir çox adama qısa zamanda unudacaqları önəmli dərslər verəcək…
Ölümünlə kimi dul qalacaq, kimi yetim…
Kiminə övlad acısı daddıracaqsan, kimisinə adını qoya bilmədiyimiz ağrılar…
ALLAH RƏHMƏT EYLESİN! deyəcəklər arxandan….
Sən hələ o soyuq yerdəykən cənazənin qılınacağı məscid və qılınacaq namaz vaxtı təyin edilərək qısa bir zaman içərisində yaxın çevrənə bildirilmişdir…
Sənə zəng edənlərə bu səs necə də gözəl dərs verir:
“Aradığınız şəxsə zəng çatmır. Xahiş edirik təkrar yoxlamayın. Onunla artıq görüşə bilməzsiniz. O artıq dünyada deyil. Xahiş edirik nömrəsini silin telefonunuzdan... ‘‘
Nömrən o dəqiqə silinir…
Telefonlardakı nömrən ölüm iyi verir artıq…
Sən morqdaykən ölüm və xüsusi olaraq sənin ölümün danışılacaq evlərdə…
Gündəmdə sən varsan… Ölümün var…
Bu danışmalar çox eşidildi:
_ Görəsən sıra kimdədir?
_ Səndən sonra görəsən kimin adı oxunacaq?
_ Daha dünən görüşmüşdüm!
_ Hələ də inana bilmirəm!
_ Demək ki, ölümün yaşı yoxdur!
_ Bir gün biz də öləcəyik…
Və səhər olur…
Yaxınların dünyada bir gün belə qalmağına razı olmazlar…
Ən sevdiyin insanlar səninlə birlikdə qəbirə gəlməkdən çəkinərlər və gəlməzlər də…
Əməllərinlə baş başa qalırsan...
Nə bir yardımçın olur məni qurtarın deyəcək, nə də bir ailən.
Allahım deyib inləsəndə kimsədən zərər və ya fayda olmaz sənə…
İlk dəfə varlığın sıxıntı verir başına yığışanlara…
Sən hələ artalardaykən qüsulxana qapısına adın yazılar…
Ömürdə bir dəfə yuyunulan bir yerdir ora…
Buz tutmuş bədənin isti sular altında yumşalarkən bədəninə dokunanlara unuda bilməyəcəkləri bir ürpərti verərsən…
Və ölümündən sonra ikinci dayanacağın olan taxtadan yapılmış bir minik qapı önündə səni gözləyir…
O ömürdə bir dəfə minilən tək minikdir…
Və iki üç adamın köməyi ilə cansız bədənin tabuta qoyularkən tükünü belə tərpədə bilməyəcəksən…
Yenə ömründə ilk və son dəfə minəcəyin bu minik sənə xüsusi hazırlanmışdır…
Və yola düşürsən…